www.ujgeografiazaoczna.fora.pl

Bart

za jakiś czas opublikuje notatki z całego cyklu wykładów.Myślecz ,że uczynię to przed 1 stycznia Smile

Pozdro

syl

Będe bardzo wdzięczny;)zresztą chyba nie tylko ja:)HMGRules Very Happy

Sopel

hmm

to ja chyba bede pierwszy, dziś zredagowałem 2 pierwsze teamty + pierwszy konflikt... ;p
jutro bedzie ALL około 18

Geografia polityczna i historia odkryć geograficznych.

1.Unia Europejska, – czyli: Co? Jak? Gdzie? Kiedy?
Unia Europejska (oficjalny skrót w Polsce: UE) – gospodarczo-polityczny związek dwudziestu siedmiu demokratycznych krajów europejskich, będący efektem wieloletniego procesu integracji politycznej, gospodarczej i społecznej, będąc zarazem największą, najprężniejszą i unikatową organizacją tego typu na świecie.
Unia Europejska obecnie (od 1 stycznia 2007 r.) składa się z 27 państw członkowskich i jest zamieszkiwana przez około 495 milionów osób. Polska jest członkiem Unii Europejskiej od 1 maja 2004.
Obecna Unia Europejska nie ma osobowości prawnej. Podstawę do jej funkcjonowania stanowi traktat z Maastricht, zwany też Traktatem o Unii Europejskiej.
Członkowie UE
Austria
Belgia
Bułgaria
Cypr
Czechy
Dania
Estonia
Finlandia
Francja
Grecja
Hiszpania
Holandia
Irlandia
Litwa
Luksemburg
Łotwa
Malta
Niemcy
Polska
Portugalia
Rumunia
Słowacja
Słowenia
Szwecja
Węgry
Wielka Brytania
Włochy

Terytoria zamorskie państw członkowskich wchodzące w skład UE
Gibraltar
Gujana Francuska
Gwadelupa
Martynika
Reunion
Kraje stowarzyszone i kandydujące
• Kraje kandydujące:
o Chorwacja - oficjalny kandydat od czerwca 2004 r., negocjacje miały się rozpocząć 17 marca 2005 roku, ale UE uznała, że Chorwacja ukrywa Ante Gotovinę i rozpoczęcie negocjacji zostało wstrzymane do 3 października 2005.
o Turcja - oficjalny kandydat od 1999 roku, negocjuje od 3 października 2005.
o Macedonia - oficjalny kandydat od grudnia 2005.
• Kraje, które nie weszły do Unii z powodu sprzeciwu obywateli:
o Norwegia - odmówiła wejścia w referendum w 1994 jak również w 1972.
o Szwajcaria - złożyła wniosek w 1992, po negatywnym wyniku referendum w sprawie EOG zawieszono dalsze negocjacje.
• Inne kraje chcące zostać członkiem Unii:
o Maroko - złożyło wniosek w 1987 uważając, że jest demokratycznym krajem organicznie połączonym z Europą. Odmówiono mu szans na członkostwo, m. in. z powodu nierozwiązanego konfliktu z Saharą Zachodnią
o Mołdawia
o Ukraina
o Gruzja
o Bośnia i Hercegowina
o Czarnogóra - otrzymała poparcie od Unii Europejskiej podczas rozwiązania federacji Serbii i Czarnogóry, od tego momentu zarzuty stawiane są tylko Serbii
o Serbia - UE 3 V 2006 r. zawiesiła rozmowy stowarzyszeniowe jeszcze wtedy z Serbią i Czarnogórą z powodu niespełnienia przez nią warunku, jakim było aresztowanie do końca kwietnia Ratko Mladicia. Serbia jest kontynuatorem Serbii i Czarnogóry. Jednak w maju 2007 roku Unia Europejska zaznaczyła, że widzi zachodzące w Serbii zmiany pozwalające na wznowienie rozmów stowarzyszeniowych.
o Albania
Historia Unii Europejskiej
U podstaw europejskich tendencji zjednoczeniowych leży wspólna w znacznej części historia i kultura narodów zamieszkujących ten kontynent.
Od I wieku p.n.e. do V wieku n.e. większość zachodniej Europy i część wschodniej znajdowała się w Imperium Rzymskim. Wyparcie Rzymu z południowych wybrzeży Morza Śródziemnego przez islam i ekspansja cywilizacji rzymsko i grecko - chrześcijańskiej na północ połączona z upadkiem Zachodniego Cesarstwa doprowadziły do wytworzenia się kulturowej i gospodarczej wspólnoty europejskiej, która zastąpiła śródziemnomorską. Z tradycji Imperium Romanum w znacznej mierze czerpał natchnienie średniowieczny uniwersalizm europejski, który wyrażał się w ideach zwierzchnictwa cesarskiego (Karolingowie, Ottonowie) lub papieskiego nad światem chrześcijańskim.
Wraz z ekspansją zamorską poszczególnych państw, zniknięciem zagrożenia ze strony cywilizacji pozaeuropejskich i rozbiciem kulturowym Europy Zachodniej (reformacja i kontrreformacja) tendencje zjednoczeniowe w okresie nowożytnym osłabły. W wieku XVIII i XIX porządek europejski opierał się na systemie sojuszy monarchii (polityka równowagi sił), w którym pierwsze skrzypce odgrywały, w znacznej mierze samowystarczalne mocarstwa kolonialne (Wielka Brytania, Francja, Rosja, później Niemcy). Odstępstwem od tego stanu rzeczy był okres dominacji napoleońskiej na kontynencie na pocz. XIX wieku (charakteryzujący się centralizmem władzy, która roztaczała się od Kanału La Manche po wschodnie granice Polski właściwej).
W XX wieku wobec znacznego osłabienia państw zachodnioeuropejskich na arenie światowej (dekolonializm, wojny światowe) i opanowaniu Europy Wschodniej przez komunizm, na nowo wzmocnieniu uległy tendencje zjednoczeniowe Europy Zachodniej (w ramach wspólnoty atlantyckiej). Do ponownego zespolenia Europy Zachodniej i Wschodniej mogło dojść w latach 90. po upadku bloku sowieckiego.
Dużo wcześniej powstał ruch paneuropejski. Jego idee nie zostały jednak od razu zrealizowane. W 1949 r. powstała pierwsza organizacja międzyrządowa integrująca kraje zachodnioeuropejskie - Rada Europy.

Kraje założycielskie UE
Jednak to nie Rada Europy, lecz powstała trzy lata później z inicjatywy jednego z ojców integracji europejskiej Roberta Schumana Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWiS), powstała na mocy traktatu paryskiego z 18 kwietnia 1951 roku, stała się zalążkiem przyszłej Unii Europejskiej. W skład EWWiS weszło 6 państw: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Republika Federalna Niemiec i Włochy. Celem było utrzymanie trwałego pokoju między krajami europejskimi poprzez międzynarodowe powiązanie przemysłu węglowego i stalowego, niezbędnych wówczas do prowadzenia wojny.
Obok niej na mocy traktatów rzymskich z 25 marca 1957 roku utworzono Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (Euratom). W ich skład weszli wszyscy członkowie EWWiS.
Trzy Wspólnoty Europejskie już od 1958 r. miały wspólne niektóre organy (Zgromadzenie Parlamentarne i Trybunał Sprawiedliwości). Pełne połączenie instytucjonalne nastąpiło w 1967 roku, gdy wszedł w życie traktat fuzyjny.
Etapy rozszerzania Unii.
Liczba członków Wspólnot zwiększyła się w 1973 roku, gdy przyłączyły się do nich Wielka Brytania, Dania i Irlandia, co zostało nazwane pierwszą falą przyjęć. Kandydująca wówczas Norwegia nie przyłączyła się z powodu sprzeciwu swoich obywateli.
Druga fala nastąpiła w latach 80. kiedy to do EWG przystąpiła Grecja (w 1981 r.), Hiszpania i Portugalia (w 1986 r.).
W 1985 r. miał miejsce jedyny przypadek opuszczenia Wspólnot: wystąpiła z nich autonomiczna część Danii - Grenlandia.
NRD stała się częścią Unii w momencie przywrócenia jedności z RFN w 1990 roku.
Trzecia fala przyjęć (już do Unii Europejskiej) nastąpiła w 1995 roku, kiedy to przyjęto Austrię, Szwecję i Finlandię, zaś Norwegia ponownie odmówiła wstąpienia.
1 maja 2004 roku nastąpiła czwarta fala, największe w historii rozszerzenie UE, wstąpiło do wspólnoty 10 krajów, czyli Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Słowenia, Malta oraz Cypr. W ramach Wspólnot stopniowo doszło do utworzenia Wspólnego Rynku poprzez likwidację barier celnych, wprowadzanie wspólnych norm prawnych i technicznych oraz prowadzenie wspólnej polityki rolnej.
Równolegle dochodziło też do zacieśniania więzi politycznych między krajami Wspólnot. W 1986 r. podpisano Jednolity Akt Europejski, zwiększający kompetencje EWG. W 1990 roku uzgodniono w Układzie z Schengen utworzenie systemu wspólnej kontroli granic i zniesienie wizowych granic wewnętrznych w obrębie Hiszpanii, Francji, Włoch, krajów Beneluksu, Danii i Niemiec, a rok później ustalono utworzenie korpusu wspólnych sił wojskowych krajów Wspólnot.
7 lutego 1992 r. został podpisany traktat z Maastricht, na mocy którego 1 listopada 1993 r. powstała Unia Europejska. Traktat nie likwidował Wspólnot Europejskich, zmienił jedynie nazwę EWG na Wspólnota Europejska. W Maastricht znacznie rozszerzono zakres wspólnej polityki i opracowano harmonogram wprowadzenia Unii Gospodarczo-Walutowej (jej efektem było wprowadzanie wspólnej waluty euro od 1999 roku).
Kolejnym ważnym traktatem był też traktat amsterdamski z 1997 roku, który częściowo zmienił i jednocześnie rozszerzył wcześniejsze ustalenia z Maastricht. Pod koniec 2000 r. parafowano traktat nicejski reformujący instytucje unijne w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania po kolejnym rozszerzeniu UE. Na szczycie w Nicei proklamowano również Kartę Praw Podstawowych, mającą gwarantować prawa człowieka i swobody obywatelskie.
16 kwietnia 2003 roku przedstawiciele rządów 15 państw członkowskich i 10 kandydujących podpisali w Atenach traktat akcesyjny rozszerzający Unię.
1 stycznia 2007 roku Unia Europejska powitała dwóch nowych członków: Bułgarie i Rumunie.
Ważne struktury instytucjonowania Unii:
-Rada Europejska
-Parlament Europejski
-Rada Unii Europejskiej
-Komisja Europejska
-Trybunał Sprawiedliwości
-Europejski Bank Centralny

Wydaje mi się że co do pierwszego tematu to aż za dużo. Tzn. do zaliczenia u pana mgr. Oczywiście wszystkie daty są dodatkowe, nie pisałem tego tekstu po prostu wybrałem rzeczy istotne i dość ważne. Źródło [link widoczny dla zalogowanych]

2. Klasyfikacja i ewolucja funkcji granic.

Granica
1)linia, na której kończy się władza państwowa
2)linia, która oddziela terytorium jednego państwa od terytorium innego państwa lub od morza otwartego
3)płaszczyzna prostopadła do powierzchni ziemi i ją przecinająca w kierunku geometrycznego środka ziemii i płaszczyzna ta oddziela obszary podlegające zwierzchnictwu terytorialnemu sąsiadujących państw.

Klasyfikacja granic:
1)Naturalne
2)Sztuczne
-umowne
-geometryczne
-narodowe

Genetyczna klasyfikacja granic
granica antecedentna(poprzedzająca okoliczność, poprzedzający) pierwotna w stosunku do form zagospodarowania przestrzennego.

Granica subsekwentna
-wtórna w stosunku do form zagospodarowania.

Granice Polski:
Niemcy 467 km
Czechy 790 km
Słowacja 541 km
Ukraina 529 km
Białoruś 416 km
Litwa 103 km
Rosja 210 km

Na wykładzie było wspomniane o kształtowaniu się granic polski na przestrzeni wieków – myślę że każdy sobie z tym poradzi (rozbiory, pakt Ribbentrop-Mołotow).

A teraz troche wiedzy encyklopedycznej ! 

Granica państwa/owa - granica oddzielająca terytoria dwóch państw. Jest to płaszczyzna sieczna w stosunku do powierzchni ziemi, rozdzielająca także przestrzeń powietrzną, wody i zasoby wewnątrz Ziemi. Miejsce przecięcia granicy państwowej z powierzchnią ziemi zwane jest linią graniczną.
Rodzaje granic ze względu na ich genezę:
• antecedentne - wyznaczone przed ukształtowaniem osadnictwa i krajobrazu kulturowego na danym obszarze, np. granica między USA a Kanadą,
• subsekwentne - powstały w trakcie lub po zagospodarowaniu danego obszaru, np. większość granic w Europie,
• narzucone - nałożone w sposób sztuczny na istniejącą sieć osadniczą i krajobraz kulturowy, np. większość granic kolonialnych w Afryce, które utrzymały się do dziś, granice między RFN i NRD.
Kryteria wyznaczania granic:
• historyczne - terytorium powinno należeć do danego państwa, jeżeli kiedyś już do niego należało; problemem są częste zmiany granic oraz kwestia, który moment historyczny należy uznać za najważniejszy,
• etniczne - terytorium, na którym dominuje pewna narodowość powinno należeć do państwa, w którym naród ten dominuje (państwo narodowe); problemem jest przemieszanie narodowości w strefach pogranicza.

A to rozwój granic Polski na przestrzeni wieków.

Współczesne granice Polski zbliżone są swym zasięgiem do granic Polski Piastowskiej. Po zjednoczeni około 990 roku państwo Piastów nie miało w swych granicach Prus. Luźny był również związek z Pomorzem, które starało się utrzymać niezależność. W X-XII wieku w granicach Polski znajdował się obszar około 250 000 km2, ze stolicą w Gnieźnie, a od 1040 roku - w Krakowie. W dobie rozbicia dzielnicowego w latach 1138-1320 Polska utraciła część terytorium. W 1181 roku poza granicami kraju znalazło się Pomorze Zachodnie. Brandenburgia zajęła ziemię lubuską (1249-1252) i pogranicze wielkopolsko-pomorskie. W latach 1308-1309 Pomorze Gdańskie opanowali Krzyżacy. W 1320 roku Władysław Łokietek zjednoczył Polskę, poza Śląskiem i Mazowszem. Granice zostały zmienione przesunięte bardziej na wschód za czasów Kazimierza II Wielkiego, który w latach 1340-1366 przyłączył Ruś Halicko-Wołyńską, podporządkowując sobie lenno Ruś Czerwoną i zachodnie Podole. W 1370 roku terytorium kraju wraz z lennami wynosiło 240 000 km2. W 1466 roku odzyskano Pomorze Gdańskie, ziemię chełmińską i Warmię, czyli tzw. Prusy Królewskie, oraz Mazowsze. Wtedy został ustalony obowiązujący do rozbiorów Polski w latach 1772-1795 przebieg granic zachodnich. W latach 1462-1529 dokonywano stopniowej inkorporacji Mazowsza. W 1569 roku do Polski przyłączono również Podlasie, Wołyń, Podole i Kijowszczyznę. W tym samym roku zawarto w sejmie lubelskim unię realną z Wielkim Księtwem Litewskim, tworząc Rzeczpospolitą Obojga Narodów. W 1582 roku powierzchnia Polski liczyła 815 000 kmkm2, ziem, zwanych koroną ze stolicą w Warszawie. Po wojnach z Moskwą od 1609 roku stopniowo rozszerzało się terytorium Rzeczypospolitej, m.in. w 1619 roku o ziemię smoleńską, czernihowską i siewierską. Polska wtedy zajmowała największy w swoich dziejach obszar, liczący 990 000 km2 w 1634 roku. W 1667 roku utraciła ziemię smoleńską, czernihowską i siewierską oraz Zadnieprze z Kijowem. W latach 1672-1699 doszło do czasowej utraty Podola. W 1699 roku powierzchnia wynosiła 733 000 km2 i utrzymywała się do I rozbioru w 1772 roku.

W 1918 roku kraj odzyskał niepodległość, ale do końca grudnia wyzwolono jedynie ziemie byłej kongresówki i część zaboru austriackiego ze Lwowem; granice II Rzeczypospolitej nie były jeszcze ustalone prawnie ani faktycznie. Ostateczny kształt II Rzeczpospolita przybrała w 1922 roku w wyniku plebiscytów, powstań śląskich, powstania wielkopolskiego, wojen z Ukrainą i Rosją sowiecką oraz wcielenia do Polski Wileńszczyzny; w roku 1923 Rada Ambasadorów uznała wschodnie granice Polski. Terytorium Polski po 1923 roku sięgało na wschodzie po Dziwnę, Słucz i Zbrucz. Poza granicami pozostawał Gdańsk jako Wolne Miasto Gdańsk, Warmia, okolice Elbląga i Malborka. W 1938 roku Polska anektowała Zaolzie oraz część Spiszu i Orawy.
Po II wojnie światowej w 1945 roku po podpisaniu porozumień w Jałcie i Poczdamie granice objęły tereny zachodnie po Odrę i Nysę Łużycką. Na północy przebiegają wzdłuż wybrzeża Bałtyckiego. Przywrócono w zasadzie przedwojenną granicę południową, jednak Zaolzie powróciło do Czechosłowacji. Na wschodzie ustalono granicę na Bugu (z korektą w 1951).

3. Konflikty na świecie i w europie.

1)Konflikty w Ameryce Południowej.
-znaczenie doktryny Monroe’a
-zróżnicowanie poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego.

POWSTANIE ZAPATYSTÓW W STANIE CHIAPAS
-1994-początek powstania
-Stan o największej liczbie ludności indiańskiej
-Jeden z najbiedniejszych regionów Meksyku
-Potrzeba reformy rolnej

naprawde super link
[link widoczny dla zalogowanych]
polecam przeczytać a cały konflikt będzie naświetlony jasno.

Jak dla mnie następny konflikt to już bardziej tak zwana Ameryką środkowa nie wiem jak kto woli ale ja wole to określenie. Ale tak czy siak silnie wiąże się nadal z doktryną monroea.

jak napisałem wyżej jutro dopiszę wszytko...

mam równiez wersje w WORDZIE, jak ktoś chce moge przesłać na maila. Dokument jest sformatowany tzn nagłówki i takie tam pierdoletki.

aaaahaaaaaa i ewentualne błedy literówki omyłki nie komentować w temacie tylko wysyłać na maila to naniose zmiany(nie bedzie chaosu na forum)(nie poprawiam błędów ortogoraficznych^^)

Bart

mi chodzi o Izmaiłow a nie o Trzepacza Smile

Sopel

o kuwa^^ śpiacy jestem :>

syl

Hehe.Chyba rzeczywiście troszkę niewyspany.Ale to też się przyda.Jakby co to ja chętnie w wordzie poproszę Very Happy

Meila podałem w profilu:P Z góry dzieki...Ludziska dobrej woli... Very Happy

Bart

Dobrej woli heheheh Very Happy

Trzeba sobie pomagać

Nemain

Jesteście wspaniali Smile

Tyśka

Przydałyby się jeszcze notatki z tego przedmoitu co ta baba tak głupio gadała, historia odkryć geograficznych czy jakoś tak.

Bart

To wrzuce całość z całego cyklu jej wykładów wkrótce.

Tyśka

No to czekamy. Z góry wielkie dzięki:-)

Patryk :P

oj sie przyda strasznie...zakładam że to opracowanie nie będzie przynudzać Razz

Bart

Czy ja wie mczy nie będzie przynudzać to będzie praktycznie słowo w słowo co ona mówi

Misha

Pisałem egzamin z geografii politycznej i zdalem na 4.0 w pierwszym terminie:) Po pierwsze i przede wszystkim...nauczcie sie wszystkich państw i ich stolic na swiecie. Nie mowie o tych podstawowych ...bo mnie trafiały sie takie państwa jak Gambia czy stolice Biszkek lub Bandar-Seri-Bagawan. Poza tym ktoś tutaj wspomniał, ze daty są nie ważne - błąd. Jedno pytanie było o przebieg konfliktu bałkańskiego po roku bodajrze '60. Ponadto było zadanie by wypisać panstwa członkowskie UE z datami aneksji.

Co do historii mysli geograficznej z pani Izmaiłow to ...jak to mówią nasi najsłynniejsi xero brothers - nie mam wiedzy na ten temat.

Bart

Tu wrzucam Wam pierwszą część z wykładów z historii myśli geograficznej od Pani Izmaiłow Smile

Postaram sie codziennie wrzacać . POzdro.

Geografia-nazwa wywodzi się od Eratostenesa ( III w. p.n.e. ) autora dzieła „Geografika” , który pod tym pojęciem rozumiał rysunek rysunek i odwzorowania
Geografię podobnie rozumiał Ptolemeusz ( II w.p.n.e. ).
Inne pojęcie geografii wprowadził Stragon , który w swoim dziele „ Zapiski geograficzne” ( I w.p.n.e.-I w.n.e. ) uważal , że geografia oznacza opis Ziemi.

Polska
Po raz pierwszy terminu geografii ( XVI Ew. ) użył Marcin Kromer Kromek dziele „ Polonia”

Geografia- zespół nauk , które zajmują się powierzchnią Ziemi.

III ETAPY

I etap myśli geograficznej-można go określić jako okres postrzegania pewnych obiektów i zjawisk , okres rozwoju idei dotyczących rozwuje mysli geograficznej , okres ten obejmuje czasy ludów pierwotnych i początki okresów starożytności

II etap wiedzy geograficznej- ( starożytność- II połowa XIX wieku) Etap kiedy następowało dokładne wyobrażenie o ukształtowaniu powierzchni Ziemii , naniesienie jej na mapę.Powstanie zbiorów pewnych idei, pojęć.

OKRESY

-ANTYCZNY trwający do 400 r., intensywny rozwój wiedzy geograficznej.
-WCZESNE ŚREDNIOWIECZE 400-800 r. , okres cofnięcia się wiedzy geograficznej
-ŚREDNIOWIECZE do roku 1250 , powrót do źródeł
-PÓŹNE ŚREDNIOWIECZE do roku 1450 , okres stagnacji
-ODRODZENIE do 1650 roku , okres który kończy syntezę geograficzną Warynjusza
-WYNALAZEK I POMIARY okres wypraw naukowych do 1850 roku
-OKRES STAROGRECKI geografia jako filozofia
+rozwój kartografii
+badania i odkrycia geograficzne
+zainteresowanie się dokładnym ustaleniem kształtu Ziemi , pomiaru
Ziemi , struktury Ziemi , rozkładu oceanów , zmienności
Poszczególnych elementów środowiska
-KONIEC WIEKU XVIII
+szereg nowych teorii
+doświadczalne poznawanie zjawisk
+badanie budowy geologicznej , rzeźby , wody , klimatu
+wzajemne związki między elementami środowiska

III etap nauki geograficznej

-powstały syntezy geograficzne Humbolta i Ritera
-kompleks geogr. Badania geosystemów
-geografia stała się nauka ., miała określony przedmiot badan , cele i metody badawcze
-pierwsze instytuty i katedry geograficzne, towarzystwa geograficzne
-geografia podejmuje próby badań, systematyzowania badań , syntetyzm rżnych zjawisk
-„ZŁOTY WIEK GEOGRAFII” 1870-1970 ( barok szybki postęp w rozwuje geografii ) okres po 1970 określa się mianem „WĄTPLIWOŚCI I POSZUKIWAŃ” ( problem jednolitości nauki geograficznej , co powinno być jej celem)

XIX WIEK

-szybkie rozszerzenie i pogłębienie zakresu badań
_geografia fizyczna ( Humbolt )
-geografia ekonomiczna ( Ritter )
-została zagubiona i dla środowiska jako całości ( zaprzestano rozpatrywać powiązania w środowisku)
-problem istnienia geografii jako nauki
-zagadnienia metologiczne ( przynależność geografii do nauk historycznych i przyrodniczych)

XX WIEK

-geografia osiada przedmiot badań

1) przedmiot badań geograficznych-całokształt zjawisk przyrodniczych przyrodniczych i społeczno-ekonomicznych
2) przedmiot badań geograficznych –rozmieszczenie geograficznych przedmiotów i zjawisk i ich wzajemne oddziaływanie
3) przedmiot geograficznych badań – zróżnicowanie przestrzenne struktur geo.fiz. i społ-ekon. Oraz ich wzajemne powiązania
4) przedmiot geograficznych badań- kompleksy czynników fizycznych fizycznych ekonomicznych

-geografia posiada 2 przedmioty badań :
+ środowisko przyrodnicze
+człowiek i przejawy jego działalności
-geografia posiada 2 nurty badawcze jest wiec nauka dualistyczną tzn. zaznacza się tendecje do specjalizacji.Niektóre działy są na dobrej drodze do wyodrębnienia się ( klimatologia, geomorfologia)

DYSCYPLINY ANALITYCZNE-badającymi procesy środowiska, zjawiska zmienności przestrzeni w czasie
Potrzebna jest taka dziedzina nauk , która powinna scalić postrzegalne elementy środowiska, powinna zajmować się syntezą zjawisk.
Geografię można nazwać nauką syntetyzującą i nauką problemową , w ujęciu przedmiotowym jest to nauka nomotetyczna tzn. nauką , która formuje pewne prawidłowości na podstawie powtarzalności zjawisk.
Wujęciu regionalnym geografia jest nauką idiograficzną , czyli dającą opis przestrzenny zjawisk przyrodniczych lub społeczno-ekonomicznych.
Geografia nie należy do nauk stosowanych !!!

Geografia fizyczna : Geografia społeczno-ekonomiczna:

-geomorfologia -g. ludności
-klimatologia -g. rolnictwa
-hydrografia -g. przemysłu
-gleboznawstwo -g. usług
-g. zwierząt i roślin -g. turyzmu
-gracjologia -g. osadnictwa
-oceanografia -g. religii
-g. zaludnienia
-g. komunikacji

Geografia ogólna i kompleksowa – całośc środowiska z uwzględnieniem działalności człowieka

Stosunki przestrzenne badane są przez obydwa rodzaje geografii , zmiany dotyczące środowiska , rozwój w czasie.

Geografia wykazuje związek z całym szeregiem innych dyscyplin naukowych.

ROLA, ZNACZENIE I FUNKCJA GEOGRAFII

-funkcja poznawcza
- f. informacyjna
- f. naukowa
- f. teoretyczno-wyjaśniająca ( tworzenie teorii naukowych )
- f. diagnostyczna ( ocena faktycznego stanu środowiska , wielkość i
kierunek zmian )
- f. prognostyczna
- f. planistyczno-decyzyjna ( polega na dostarczaniu informacji w różnych
dziedzinach nauki )

STRUKTURA GEOGRAFII KRAKOWSKIEJ

- 150-lecie otwarcia katedry !!! ( pierwsza polsce , 2 w Europie
- od 1898 roku mieściła się na ul .Grodzkiej ( z przerwami w czasie wojny )